بررسی خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی سویه های انتروکوک مقاوم به ونکومایسین جدا شده از نمونه های بالینی

زمینه و اهداف: انتروکوک ها جزء فلور طبیعی دستگاه گوارش انسان می باشند، ولی تحت شرایطی می توانند باعث عفونت شوند و مهمتر اینکه یکی از عوامل عفونت های بیمارستانی هستند. مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین در انتروکوک ها، مصرف این دارو را محدود کرده است. با توجه به فراوانی فنوتیپ های vana و vanb در میان انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین، در این مطالعه به شناسایی خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی vana و vanb در سویه های بالینی پرداخته شده است. روش بررسی: 32 سویه انتروکوک مقاوم به ونکومایسین، از میان ایزوله های انتروکوک جدا شده از نمونه های ادرار و یک نمونه خون مورد بررسی قرار گرفتند. مقاومت این سویه ها نسبت به دیسک های ونکومایسین، تیکوپلانین، تتراساکلین، جنتامایسین، اریترومایسین و سیپروفلوکساسیین تعیین گردید. mic ونکومایسین، برای تمام سویه ها با روش microdilution بدست آورده شد. بررسی وجود ژن های vana و vanb برای 31 ایزوله ای که mic³6mg/ml داشتند، توسط pcr انجام شد. یافته ها: بر اساس نتایج آنتی بیوگرام تیکوپلانین و mic ونکومایسین، 25 سویه دارای فنوتیپ vana و 6 سویه دارای فنوتیپ vanb بودند. تمام سویه ها به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند و به ترتیب 81.25%, 96.87% و 78.12% از سویه ها به دیسک های اریترومایسین، تتراساکلین و جنتامایسین مقاوم بودند. ژن های vana و vanb به ترتیب در تمام 25 ایزوله ای که فنوتیپ vana و 6 سویه ای که vanb داشتند، شناسایی شد. در 13 سویه از 25 سویه که دارای فنوتیپ vana بودند، هر دو ژن vana و vanb توسط pcr تکثیر شد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که از 25 سویه دارای فنوتیپ 12 vana سویه انتروکوک، فنوتیپ و ژنوتیپ vana و 13 ایزوله (%52) با وجود داشتن فنوتیپ vana، دارای هر دو ژن vana و vanb بودند. 6 سویه فنوتیپ و ژنوتیپ vanb را دارند. با توجه بـه امکان ایجـاد تغییر ژنوتیپی در انتـروکوک ها، به نظر می رسد این ایزوله ها ژن vanb را از طریق انتقال پلاسمیدی بدست آورده اند.